Specyfika naszej pracy, specyfika naszego życia, polega na ciągłym przemieszczaniu się. Zawsze jest lepiej, zawsze jest warto, zawsze niespodziewanie szybko, zawsze jestem zaskoczona. Zakodowane mam żeby nie przywiązywać się do miejsca, do ludzi, nie przyzwyczajać się do swojego życia, być w tymczasowości. Niełątwo teraz będzie mi opuścić moje senne miasteczko, miejsce gdzie założyłam kolejny dom, gdzie urodzil się mój synuś...Tak, będziemy mieli większe mieszkanie, w większym mieście i więcej pieniędzy. Ale znowu będę musiała zaczynać od nowa: od szorowania mieszkania i lokalizowania sklepów, poczty i banku, po zaczynanie nowych, tymczasowych przyjaźni. Kiedy kogoś poznaję w nowym miejscu, kiedy ten ktoś zaczyna być dla mnie ważny, a ja dla niego, czuję się jak oszustka. Wiem że kiedyś go zostawię. On o tym nie wie, snuje plany na przyszłe wakacje, na wspólne dorastanie dzieci, na wypad świąteczny, na sylwestra, a ja wiem że to się nie ziści. Bo wyjadę.
Tym razem chcę zostać na miejscu. Chcę żeby to był ostatni raz. trzymajcie kciuki!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz