Moje dzieci są idealne!

Se idziesz ulicą. Spotykasz znajomą, albo i nieznajomą, co to z bejbikiem w wózku pomyka. Zaglądasz do tego wózia i co robisz? Krzyczysz na całą epę: " O ja cię sunę, o matko jedyna, o jakie to bejbi piękne, ty mnie trzymaj, ty mnie podtrzymuj, jakie cudowne, a ta papusia, a te rączusie, a te gireczki, nie dam rady, no jakie słodkie".
Sęk w tym, że bejbi jak bejbi. Łypie z tego wehikułu na ciebie jak na głupka. Drze się baba mu nad głową, cmoka, ciamka, ślina spływa jej po brodzie, czego ona chce?
Idziesz se do koleżanki. Jej córka przynosi ci z dumą obrazek, co go to nabazgrała w psiećkolu. W głowę zachodzisz, łotefak to ma być. Aaaa domek, mama, tata i pies. Przykładowo. To ty w ryk: " Jeju jak ty pięknie malujesz, a naprawdę sama to narysowałaś? No po kim ty masz taki talent" - Tu następuje pytanie skierowane do mamusi: " Ty nic z tym nie robisz? Ty rozwijaj to dziecko, kółko plastycznoręcznotalentowezetpete jej fundnij". I nadal za cholerę tego psa na tym bazgraku nie dostrzegasz.

Ale niech by ktoś spróbował koło Gaby przejsć i nie fundnąć jej uśmiechu. Niech by ktoś nie powiedział, że dzieci mam taaaaakie słodkie, a mądre jakieadomamypodobneawłoskimająnajnaj. Zagryzę. Znielubię od razu. MOIMI dziećmi się nie zachwycać? Zbrodnia, barbarzyństwo, kara zobojętnienia do odwołania!!! Przecież one są idealne!

Każda mama ma idealne dzieci. Dlatego nad każdym wózkiem pieję z zachwytu. Dlatego moja lodówka to wystawa prac bohomazowych wszystkich znajomych dzieciaków.

A tak poza tym, ja naprawdę uwielbiam dzieci.