Kto nigdy nie spędzał cudownych majowych dni w lesie, ten nie wie.
Parę domów na krzyż.
Bociany na polu obok.
Żaby w stawie.
Natłok bzu i tulipanów.
Warkot traktorów na polach.
Słońce jeszcze nie żarłoczne, ale już malujące twarz.
Cudowna błogość pomalowanej ławki i porannej kawy na tarasie.
Zakurzone dzieci i psy goniące jaszczurki.
W końcu spokój i w końcu pewność że już jest dobrze.
Skończcie przeżuwanie po raz setny problemu kiboli i hejterów.
Chodźcie, pojdziemy popisać kredą chodnik.
Chodźcie, będziemy ratować ślimaki.
Chodźcie, wiosna jest.
